به گزارش پایگاه خبری تحلیلی سرو نیوز : دو روز قبل، آقای روحانی در نشست خبری خود گفته بود که رفع تحریمها را حتی یک روز نباید عقب بیاندازیم. مقام معظم رهبری در این باره اشاره کردند که رفع تحریمها باید صورت بگیرد، اما این موضوع نه یک روز، بلکه ۴ سال است به خاطر بدعهدی آمریکایی‌ها به تاخیر افتاده است. معنای این حرف آن است که کسی مخالف رفع تحریمها نیست، اما مهم‌تر و واقعی‌تر، ضرورت برنامه‌ریزی برای خنثی‌سازی تحریم‌هاست که ابزار آن در داخل کشور موجود است و نیاز به دل بستن به بیگانگان نیست.
جمهوری اسلامی ایران که قریب چهل سال انواع تحریمها را به خود دیده، اکنون به یک نوع همزیستی با تحریمها رسیده است که می‌تواند فشارهای اقتصادی ناشی از تحریم را در خود هضم کرده و از بین ببرد ولی میزان موفقیت در تقابل با تحریم تا حد بسیار زیادی بستگی به این دارد که رویکرد دولت و مسئولین در تقابل با تحریم چگونه باشد
دولت حجت‌الاسلام حسن روحانی هم در سال ۹۲ با شعار مذاکره و برداشتن تحریمها کار خود را آغاز کرد یعنی اساس و مبنای دولت یازدهم و دوازدهم بر سیاستی گذاشته شد که به دنبال رفع تحریم بود و در ۷ سال گذشته نیز تلاش کرد از مسیر مذاکره با غربی‌ها و تصویب برجام به رفع تحریمها از سوی اروپا و آمریکا دل ببندد اما با گذشت ۷ سال از عمر دولت و بی نتیجه بودن این استراتژی و تشدید تحریمها، قاعدتاً عقلانیت حکم به تغییر و اصلاح مسیر می‌دهد. مسیری که در آن اگرچه هر نگاه واقع‌بینی به ضرورت رفع تحریمها حکم می‌دهد، اما می‌داند که مهمترین راه برای همین رفع تحریمها، ناامیدکردن دشمن از تحریم است و نه ارسال سیگنالهای متعدد به او که تحریم جواب داده و ما مجبور به امتیاز دادن هستیم.
** مگر نمی‌گویید مذاکره؟
رهبر انقلاب در ادامه فرمایشات روز گذشته خود و در توصیه دیگری بر «حفظ اتحاد ملی» تاکید کرده و گفتند: مسئولان نباید این اتحاد و همصدایی مردم را از بین ببرند و ملت را تکه‌تکه کنند، بلکه باید هر سه قوه به‌ویژه رؤسای آنها با هم‌افزایی و همکاری، اتحاد ملی را روز به‌روز تقویت کنند.
آیت‌الله خامنه‌ای در تذکری به برخی مسئولان دولتی، تناقضی را در بعضی گفتارها و رفتارها به رخ می‌کشند. از فرمایشات آیت‌الله خامنه‌ای اینچنین برمی‌آید که ایشان با اشاره به تاکیدات این گروه بر ضرورت مذاکره با خارجی‌ها، تلویحاً معتقدند اگر کسی به مذاکره برای حل مشکل اعتقاد دارد، اولویت اصلی آن در داخل است. این افراد باید با گروه‌ها و قوای دیگر بر سر موضوعات اختلافی، بنشینند و گفتگو کنند و به تفاهم برسند. والا دم زدن از مذاکره در خارج و اختلاف‌افکنی در داخل، معنای خوبی ندارد.
رهبر معظم انقلاب می‌گویند: اتّحاد ملّی را حفظ کنید. کشور ما احتیاج به اتّحاد دارد؛ اتّحاد ملّت ایران. ملّت ایران در خیلی از امور صدایشان صدای واحد است، خواستشان خواست واحد است، [امّا] مسئولان میتوانند این را از بین ببرند. هنر مسئولان ما این است که این اتّحاد را، این همصدایی را تکّه‌تکّه کنند، ملّت را تکّه‌ِتکّه کنند، اینها را از بین ببرند! مسئولین کشور مراقب باشند که این اتّحاد را زیاد کنند. سه قوّه با همدیگر کار کنند و هم‌افزایی کنند؛ مخصوصاً رؤسای سه قوّه. اگر چنانچه این هم‌افزایی، این اتّحاد، این همکاری انجام بگیرد، مطمئنّاً این اتّحاد ملّی روز‌به‌روز قوی‌تر خواهد شد. خب، مذاکره. اختلافاتی وجود دارد، یا ممکن است وجود داشته باشد؛ با مذاکره این اختلافات را حل کنید. مگر شما نمی‌گویید با دنیا مذاکره کنیم؛ خیلی خب، چطور با دنیا میشود مذاکره کرد، با عنصر داخلی نمی‌شود مذاکره کرد؟ خب بروید مذاکره کنید، حل کنید. بعضی از حرفهایی که آدم این روزها می‌شنود، حرفهای اختلاف‌افکنی است، حرفهای وحدت‌آفرین نیست.
