به گزارش پایگاه خبری تحلیلی سرو نیوز: استان آذربایجان غربی به لحاظ داشتن شرایط مناسب اقلیمی و ویژگی های خاص جغرافیایی از گذشته های دور تاکنون یکی از مناطق مستعد و مناسب برای زندگی و استقرارهای تمدن بشری است و درطول تاریخ نقش ارزنده ای در تکامل تحولات فرهنگی و اقتصادی و سیاسی منطقه داشته است. برخی از محوطه های باستانیِ شناسایی شدهٔ استان، به علت کشف آثار استثنایی از نقطه نظر باستان شناسی، معماری، و هنری در ردیف مهم ترین کشفیات محققان در سده های اخیر به حساب می آیند که هر کدام برگ زرینی در تاریخ و هنر معماری این مرز و بوم است. علاوه بر کثرت آثار باستانیِ شناسایی شده، این استان، به لحاظ همسایگی با کشورها و تماس با اقوام مختلف، از دیرباز نقش ویژه ای در تبادل و تکامل امور فرهنگی و تمدن داشته است، چنان که از آذربایجان غربی به عنوان چهارراهی برای عبور ملل نام برده اند. در گسترهٔ این منطقهٔ وسیع، علاوه بر کلیساهای بزرگ و عمده ای چون تادئوس (قره کلیسا) و استپانوس مقدس، کلیساهای گمنام فراوانی دیده می شوند که به لحاظ نداشتن طرح و نقشهٔ بارز معماری، و تزیینات ویژه، و ساخته شدن با مصالح معمولی، چندان مورد توجه و پژوهش قرار نگرفته اند، حال آن که همین بناهای گمنام و از نظردورمانده، می توانند گوشه های تاریک و مبهمی از تاریخ ایران زمین را بر ما روشن کنند. یکی از این کلیساهای پرارزش اما گمنام و ناشناخته، کلیسای سرکیسِ مقدس روستای صورمانآباد ارومیه است که در این مقاله به آن پرداخته می شود.

در حدود هفتاد کیلومتری شمال غرب شهرستان ارومیه و چند کیلومتری مرز ایران و ترکیه، بر حاشیهٔ جادهٔ اصلی که به سمت شمال کشیده شده، روستای کوچک صورمانآباد واقع شده است. برای رسیدن به این روستا، باید از چهارراه پاسگاه سِروُ وارد جادهٔ آسفالته ای شد که به سمت روستای گنگچین امتداد دارد، و بعد از طی کردن روستاهای گنگچین، گنبد، جلغران، هشتیان، و قصریک، می توان به روستای صورمان آباد رسید که بر جانب غربی جاده و بر دامنهٔ کوه کم ارتفاعی واقع شده است. این روستا حدود شصت خانوار ساکن دارد که همگی کُرد و از طایفهٔ شکاک هستند و اکثریت آنها به کار دامپروری و کشاورزی اشتغال دارند. در حاشیهٔ غربی روستا و خارج از آن، بر بلندی نسبتاً مسطحی، کلیسای تاریخی حضرت سرکیس واقع شده است

در حدود ۱۵۰ متری کلیسا چشمهٔ آب شیرینی وجود دارد که آب آن برای استفاده روستاییان به صورت جویباری به درون روستا کشیده شده است. در کنار چشمه و بر صخره های طبیعی کوه صلیب های متعددی کنده شده و آثار اندکی از بناهای مسکونی و قبرستان مسیحی در حاشیهٔ کلیسا دیده می شود که حاکی از اسکان ارمنیان در دوره های گذشته در این منطقه است.