به گزارش پایگاه فرهنگی و خبری سرو نیوز: دریغ از این که این روزها مسئولان از حال ناخوش ارومیه و برخی از شهرهای استان می‌گویند و هر گونه سهل‌انگاری و بی‌توجهی به پروتکل های بهداشتی را به منزله به خطر انداختن جان مردم عنوان می‌کنند؛ هشدارهایی که در بین صف‌ها و تجمعات مردم رنگ می‌بازد و متأسفانه در طول چند ماه گذشته نه تنها حل نشده بلکه روز به روز بیشتر هم می شود.
مردم برای خالی نبودن سفره‌هایشان، به ناچار تهدید ابتلا به کرونا را به جان می‌خرند تا شاید بتوانند با ماندن در صف خرید، سفره خالی‌شان را با آوردن مرغی رونق بخشند.
این صف‌های طولانی برای خرید روغن و از طرفی خرید مرغ بلاخره بلای جان شهروندان ارومیه ای شد و هیچ کس از این شرایط راضی نیست و همه انتظار دارند مسئولان کمر همت بسته و در راستای نظارت و کنترل برای جلوگیری از هر گونه احتکار و سوءاستفاده ورود جدی داشته باشند.
امروز در بسیاری از مغازه ها مرغ وجود ندارد یا اگر هم وجود دارد چند برابر گرانتر از قیمت مصوب عرضه می شود، زیرا مغازه داران برای سود بیشتر مرغ‌ها را قطعه قطعه کرده و سپس آن را با سه برابر قیمت می‌فروشند و در نتیجه مردم مرغ کامل را با قیمت مصوب پیدا نمی کنند. حال سوال اینجاست وقتی دلالان و افراد سودجو با استفاده از شرایط موجود و عدم نظارت مسئولان مربوطه مرغی برای مردم باقی نمی گذارند و تنها چند فروشگاه اقدام به توزیع می کنند چرا باید علت کمبود آن بر گردن مردم انداخته شود؟
اینکه مردم نگران تامین اقلام ضروری شان باشند با آنکه مردم مقصر کمبودها و تشکیل صف ها باشند دو مقوله کاملا متفاوت است اما زاویه دید این موضوع را می‌توان فقط در بی تدبیری یک مسئول دید که نظارتی دقیق بر توزیع ها ندارد و بی مدیریتی اش یقه مردم را گرفته است. آن هم در روزهای کرونایی که این بی توجهی ها و عدم نظارت ها یکبار دیگر این شهر را وارد وضعیت قرمز نمود.
باید این نکته را در نظر داشت که صفوف روغن و مرغ و اقلام دیگر نه تنها کرامت انسانی مردم را زیر پای گذاشته بلکه می تواند در شیوع کرونا نیز تاثیرگذار باشد در نتیجه باید فکری به حال این وضعیت کرد به خصوص حالا که ارومیه وارد وضعیت قرمز شده است. از سوی دیگر مسئولان باید چرخه توزیع اقلام ضروری را اصلاح نمایند چرا که نمی توان از مردم توقع داشت که برای عرضه دولتی یک جنس که کم یاب شده، صف نکشند در نتیجه می بایست فکری اساسی برای این موضوع کرد.
در نهایت باید از مسئولان خواست تا از میزهایشان فاصله گرفته و به میان مردم بیایند و ببینند که همان میزان به ظاهر اندک تفاوت بین قیمت مرغ دولتی و مرغ آزاد می تواند برای یک خانواده مستقر در خط فقر، فاصله خرید یک نسخه دارو و… باشد. موضوعی که متاسفانه هرگز و هرگز مسئولان ما آن را درک نمی کنند چرا که هیچ وقت خود چنین شرایطی را تجربه نکرده اند که بخواهند مردم را درک کنند.
